ناجی به نقل از جام سایت روز آنلاین نوشت: ریک استیوز، خدای کتابهای راهنمای سفر، پس از سفر خود در سال 2008 به من گفت: "چیزهای زیادی در دولت ایران تحت ریاست جمهوری محمود احمدینژاد وجود دارد که به شکل توجیهپذیری به نظر آمریکاییها وحشتناک است."
اما این نویسنده می گوید: "تا به حال هیچوقت پیشفرضهایم آنقدر به هم نریخته بود" و این کشور خاورمیانهای را "شگفتانگیزترین و فوقالعادهترین" سرزمینی خواند که تا به حال دیده.
دانیل نال و اودری اسکات که در سال 2011 به ایران سفر کردند نیز تجربه مشابهی دارند.
آنها در وبلاگ خود مینویسند: "مردم ایران اغلب در استقبال از ما سنگ تمام میگذاشتند، مخصوصا وقتی راهنمای ما سر و کلهاش پیدا نبود."
در یک مقاله در واشنگتن پست آمده که اکثریت مسافران خارجی که به ایران می روند (حدود 3 میلیون نفر در سال 2011) به خاطر زیارت مکانهای مذهبی شیعیان به این کشور سفر میکنند.
ریک استیوز در ادامه مینویسد: "به خاطر محدودیتهای بسیار، از جمله حجاب اجباری و ممنوعیت الکل، ایران انتخاب قطعی برای بسیاری از غربیها نیست." حدود 1000 تا 1500 نفر از گردشگرانی که به ایران می روند آمریکایی هستند. "نکات جذاب این کشور در مکانهای باستانی، مهماننوازی و برای برخی، کیفیات ممنوعهاش نهفته است."
کن تیلور، سفیر پیشین کانادا در ایران که شخصیتش در فیلم ظاهر شده میگوید، من سه سال در ایران بودم و هیچوقت احساس خطر نکردم. او مهماننوازی ایرانیان را "گرم و واقعی" خواند.
وی افزود: "نکته جالب این است که فیلنامه نویس هالیوودی آرگو هیچ تصوری نداشته که درباره چه چیزی حرف میزند."